Naar aanleiding van de berichtgeving over de situatie in de Eredivisie, vinden wij het verstandig een resumé te geven van de afgelopen dagen en de visie van het bestuur uiteen te zetten.

Voorzittersoverleg
Tijdens het NIJB voorzittersoverleg van afgelopen donderdag hebben de voorzitters van de verschillende clubs het vertrek van Dordrecht en de daardoor ontstane situatie besproken. Eindhoven was hierbij afwezig, maar maakte eerder die dag kenbaar dat het, conform eerdere mededelingen, niet zou deelnemen aan een competitie met slechts 5 teams. Het is niet zoals de heer van Berkel het formuleerde tijdens een interview met NOS Radio, dat tijdens dit overleg consensus zou zijn gevonden om met 4 clubs te starten. Er is gesproken over de mogelijkheid van een initiële start met 4 teams in de bekercompetitie, om daarna met een te zoeken of te vormen vijfde team de competitie om het landskampioenschap te starten. Tijdens deze vergadering heeft interim voorzitter Emile Frieser namens het bestuur duidelijk gesteld dat hij moest bezien of er draagvlak zou kunnen worden gevonden voor dit idee. Hij heeft daarover direct zijn twijfel uitgesproken en er daarbij op gewezen dat penningmeester Ronnie Bosten, ook aanwezig, reeds nu niet akkoord was met deze opzet. Dat is duidelijk en herhaaldelijk gecommuniceerd in dat voorzittersoverleg en bij de rondvraag heeft Frieser daar nogmaals zeer nadrukkelijk de aandacht op gevestigd, omdat de andere clubs toen al duidelijk blijk gaven van hun steun voor dit idee en hun (onterechte) beleving dat hierover reeds op dat moment consensus zou bestaan.

Wat is de situatie nu? Dordrecht heeft dus laten weten dat zij het seizoen niet kunnen starten om financiële redenen. Eindhoven heeft laten weten dat zij niet kunnen en willen spelen indien er slechts 5 clubs aan de competitie meedoen. Dat is een eis van de sponsoren, die hun geld niet willen geven indien er met minder dan 6 clubs wordt gespeeld. Eindhoven kan daardoor niet worden gefinancierd als er geen 6 clubs starten. Als Eindhoven afvalt blijven er 4 teams over, maar wij kunnen en willen om bedrijfseconomische redenen niet met 4 clubs starten. Daarmee zeggen wij niet dat een competitie met 4 teams in het algemeen niet levensvatbaar zou kunnen zijn, maar niet met een begroting en een team met spelerssalarissen die zijn afgestemd op de inkomsten uit een competitie met 6 teams. Het is niet realistisch om in een week tijd de begroting aan te passen naar een competitie met 4 teams. Los van dat dit vanwege een gebrek aan inzicht in de implicaties daarvan in grote mate giswerk zou zijn, zullen in dit scenario de spelerssalarissen moeten worden aangepast. Dat is immers de grootste kostenpost en die blijft hetzelfde, waar de inkomsten naar verwachting lager zullen zijn. Dat zou dus betekenen dat de contractbesprekingen die maanden in beslag hebben genomen in een week tijd opnieuw zullen moeten worden gevoerd. Dat is niet haalbaar in het korte tijdsbestek en zou resulteren in haastig broddelwerk en dus in een onverantwoord risico, in de optiek van het bestuur.
Op dit moment willen en kunnen Duitsland, België en de eerste divisie niet met de Nederlandse Eredivisie samensmelten als gevolg van de niveauverschillen (België, Eerste divisie) en organisatorische issues (Duitsland). Die dialoog loopt al maanden en in sommige gevallen al jaren. Daar ligt dus geen oplossing op de korte termijn.
Wij hebben niet alles in de hand en zijn afhankelijk van anderen en context, geschiedenis, economie en politiek. Komt er een competitie? Aan ons zal het niet liggen, maar niet met 4 teams.

Zorgvuldige koers bestuur
In het Limburgs ˜Dagblad van 5 september jl. werd een artikel geplaatst dat sprak van “ …een ternauwernood aan een faillissement ontsnapt Eaters Geleen.” Dit is verre van waar: Limburg Eaters is en was niet bijna failliet. In tegendeel, wij zijn een van de weinige clubs die verantwoord kunnen starten, vooral dankzij naamsponsor LACO en shirtsponsor Hair Science Institute, die met ons de handen ineen hebben geslagen.

Om de drempel voor deze en andere sponsors te verlagen hebben wij hun twee dingen toegezegd:

1. de sponsorgelden zullen worden geretourneerd indien wij de competitie niet zullen starten en;
2. we starten alleen als dat financieel verantwoord is.

Dat schept dus een sterke verplichting van het bestuur richting die sponsoren.

Het bestuur van LACO Eaters Limburg acht het risico van starten met 4 clubs, met slechts een week om dit voor te bereiden en door te rekenen, niet financieel verantwoord. Het financiële model en alles wat daarmee samenhangt is namelijk opgesteld met een competitie van 6 teams als uitgangspunt. Je kunt dan immers 2 dingen doen.

Je kunt in verband met inkomsten uit kaartverkoop het aantal wedstrijden kunstmatig hoog houden door gewoon vaker tegen dezelfde teams te spelen, maar dat maakt de competitie niet aantrekkelijker en doet afbreuk aan de exposure die je sponsors krijgen voor hun sponsorgeld. Je sponsorcontracten komen daarmee op losse schroeven te staan, alsook de aantrekkelijkheid voor de benodigde nieuwe sponsors om in te stappen gedurende het seizoen. Daarnaast is het de vraag wat het met de bezoekersaantallen zal doen. Als die hierdoor afnemen – en die kans is eveneens reëel – dan lopen je recettes terug. Verder speel je bijvoorbeeld vaker tegen het verre Heerenveen en dus nemen je reiskosten toe.

Je kunt ook minder wedstrijden spelen, maar dan lopen je recettes per definitie terug.

Daarnaast is er nog het risico dat er een club afvalt gedurende het seizoen, want geen enkele club, ook LACO Eaters Limburg niet, heeft zijn hele sponsorbegroting voor de start van het seizoen gefinancierd. Zou dat gebeuren met 4 teams dan is je competitie gelijk voorbij. De kans dat er minder sponsoren zullen aanhaken vanuit dat besef is eveneens reëel. En zo grijpt alles in elkaar.

Zonder spelerssalarissen aan te passen is het starten van een seizoen met 4 teams dus een onverantwoorde exercitie en onverantwoord starten doet het bestuur dus niet. Met 5 teams ten opzichte van 6 heb je ook al een ander scenario, maar dat acht het bestuur nog aanvaardbaar. We hebben het echter over het wegvallen van 2 teams, oftewel een derde van het toch al kleine deelnemersveld. Dat gaat te ver en daar moet het bestuur helaas een grens trekken. Met pijn in het hart, want wij willen niets liever dan de wereld laten zien hoe hard het de goede kant op gaat in Geleen en hoe klaar het team is voor dit seizoen.

Oververhitte economie
Reële analyse maakt duidelijk dat de economie in de eredivisie oververhit is. Steeds meer clubs hebben niet de financiële draagkracht om competitief deel te kunnen nemen. De wapenwedloop om het beste team uit zich in de hoogte van de spelerssalarissen. De bondskosten zijn hoog, mede als gevolg van de wijze waarop momenteel invulling wordt gegeven aan het nationale beleid, dat is gericht op jeugdontwikkeling. Realiteit is echter dat het financieel draagvlak in ondernemend Nederland klein is, te klein, zo blijkt, om momenteel 6 eredivisie teams op de been te houden. Oorzaken zijn natuurlijk de economische recessie en het gebrek aan nationale media-aandacht, welke laatste een zichzelf versterkend effect heeft. In Geleen spelen er specifieke omstandigheden in het verleden die de naam van de club geen goed hebben gedaan. Meest recente voorbeelden zijn het faillissement in 2013 en het dramatische sportieve seizoen dat daarvan het resultaat was. Ook daar zie je een zichzelf versterkend effect, waar dit bestuur hard tegen gestreden heeft en nog moet strijden.

Dit alles heeft geresulteerd in het gestaag teruglopen van het aantal deelnemers in de eredivisie. Boze tongen beweren dat Geleen en Eindhoven momenteel onderdeel van het probleem in de eredivisie zijn. Niets is echter minder waar. Het probleem, zoals hierboven geïllustreerd, is veelzijdig en complex. Het vraagt om uiterst zorgvuldig bestuur en weloverwogen stappen, om verdere negatieve ontwikkelingen zoveel mogelijk uit te sluiten. Het verhoogde risico op opnieuw een faillissement is dan ook te groot om maar te aanvaarden enkel uit de angst om geen competitie te hebben. Angst is een slechte raadgever.

Noodplan
Vrijdagmorgen was de realiteit dat Dordrecht en Eindhoven beiden niet zouden deelnemen. LACO Eaters Limburg zou daardoor gedwongen worden om eveneens niet deel te nemen om de hierboven geschetste redenen. Het onvermijdelijke gevolg daarvan zou zijn dat er geen eredivisie competitie zou zijn. De NIJB zou daardoor hoe dan ook om en nabij de € 150.000,- aan bondsbijdragen mislopen. Dit bedrag zou voldoende zijn om bijvoorbeeld Dordrecht financieel overeind te houden of Eindhoven los te koppelen van de afhankelijkheid van de sponsoren die een minimum van 6 deelnemers eisen. Om deze reden heeft het bestuur al tijdens het voorzittersoverleg van donderdag 4 september gesuggereerd om Dordrecht te ondersteunen met de bijdragen van de andere clubs, omdat die gelden toch door de clubs betaald zouden moeten worden en dus toch al begroot waren. Daarnaast zou de bond die inkomsten sowieso niet hebben als de competitie geen doorgang zou krijgen. Uiteraard vinden wij het niet geweldig om als gezamenlijke clubs een ander team te financieren, maar als dat de enige manier is om een verantwoorde competitie te hebben dan moet het maar. Het geld zou anders voornamelijk naar doelen buiten de eredivisie vloeien, nu zou het rechtstreeks ten goede komen aan de eredivisie, waar het geld ook wordt opgebracht. In die zin is het principiële bezwaar dus enigszins te relativeren. Ook zou dit geen precedent moeten scheppen en zouden er gedurende de competitie de voorwaarden moeten worden geschapen om herhaling te voorkomen.

Dordrecht wilde een dergelijke ondersteuning echter niet aanvaarden, omdat Dordrecht inmiddels om verschillende redenen had besloten om niet meer deel te nemen, zelfs niet als financiering alsnog mogelijk zou zijn. Nu Eindhoven dan per definitie ook niet zou deelnemen werd het omvallen van de competitie een bijna onvermijdelijk scenario, omdat er in Geleen geen draagvlak bestaat voor een competitie met slechts 4 teams. Om alsnog op de korte termijn een competitie mogelijk te maken heeft het bestuur daarom als laatste redmiddel voorgesteld om Eindhovens deelname aan de competitie mogelijk te maken door de bondsbijdragen daartoe (deels) in te zetten en Eindhoven aldus los te maken van de sponsors die minimaal 6 teams eisen. Dan zouden er 5 teams zijn (Tilburg, Heerenveen, Eindhoven, Herentals en Geleen) en dat is voor LACO Eaters Limburg voldoende om te durven deelnemen, hoewel de voorkeur sterk uitgaat naar 6 teams.

Dit voorstel was dus geen ultimatum, maar een simpele keuze die aan de bond is voorgehouden en die in twee opties samengevat kan worden:

1. De bondsbijdragen worden niet geschrapt. Dan is er geen fonds voor Eindhoven. Dan kan Eindhoven niet starten. Wij starten dan ook niet en dan stort het kaartenhuis in elkaar. De bond heeft dan geen inkomsten uit de eredivisie.

2. De bondsbijdragen worden wel geschrapt. Dan is er wel ruimte voor een fonds voor Eindhoven. Dan kan Eindhoven wel starten. Wij starten dan ook en dan stort niets in elkaar. We kunnen dan gezamenlijk bouwen aan de toekomst van de Eredivisie vanuit een competitie met 5 prima teams. De bond heeft dit seizoen dan eveneens geen inkomsten uit de eredivisie.

Ergo, duidelijk is dat op dat moment de realiteit simpelweg was dat de bond geen inkomsten zou hebben en de vraag die Geleen aan de bond stelde was slechts:
Wat doen jullie met dat gegeven?

Op het moment dat dit voorstel werd overbracht leefde nog de perceptie dat er kosten zouden gaan lopen in de vorm van huur voor importhuisvesting en dat we de imports ook niet langer konden laten wachten op salaris. Dat was de reden voor de deadline die Geleen stelde aan de beslissing van de bond op het voorstel. Dat was dus niet bedoeld om oneigenlijke of onnodige druk uit te oefenen. Die druk was op dat moment nodig om partijen zo snel mogelijk in beweging te brengen. Kosten moeten immers worden betaald uit sponsorgelden en die sponsorgelden zouden terug naar de sponsors moeten als de competitie geen doorgang zou vinden.

Diezelfde vrijdag vernam het bestuur van de technische staf dat de woonruimte voor imports op basis van bartering wordt gefinancierd en dat de huur van het huurappartement, bedoeld voor de nog verwachte imports nog niet was ingegaan. Op vrijdagmiddag deden de spelers van LACO Eaters Limburg tevens een appel aan voorzitter Frieser, om de stekker er niet uit te trekken. Zij willen niets liever dan ijshockeyen en verkeren liever nog even onbetaald in onzekerheid, dan in de zekerheid dat er geen competitie zou zijn. In een informele meeting ten huize van Frieser, afgelopen vrijdagavond, sprak de interim voorzitter samen met teammanager Peter Knops met Pippo Limnell Finocchiaro, Ilan Cumberbirch en Mario Mjelleli. Zij zijn daarbij geïnformeerd over de situatie. De clubvertegenwoordigers hebben de imports daarbij aangegeven dat zij ze graag voor het team zouden behouden, maar dat zij het recht hebben om goed geïnformeerde beslissingen te nemen. Welke beslissing dat is, dat is aan hun. Namens het bestuur maakten Frieser en Knops duidelijk dat er onder invloed van de druk die het standpunt van Geleen de eredivisie oplegt landelijk wordt gewerkt aan alternatieve oplossingen. Deze zouden de start van een competitie met 5 teams alsnog mogelijk kunnen maken. Er is echter tevens duidelijk gemaakt dat het momenteel koffiedik kijken is en dat de club de mannen gedurende die tijd geen inkomenszekerheid kan bieden. Indien dit één van hen zou dwingen om huiswaarts te keren of andere opties te aanvaarden, zou de club hen daarin geen strobreed in de weg leggen, was de boodschap. De imports gaven echter unaniem aan enerzijds erg uit te kijken naar een seizoen met dit team en anderzijds acuut geen andere opties paraat te hebben. Zij bleken dus eveneens bereid de situatie nog even aan te kijken.

Aangezien er dus geen kosten lopen en het team nog intact, gemotiveerd en zelfs strijdbaar is, is aan de bond en de andere clubs teruggekoppeld dat Geleen nog ruimte heeft om de anderen de tijd te gunnen een oplossing voor de ontstane situatie te vinden.

Sami Heinonen liet gisteren in een soortgelijke telefonische meeting aan Frieser en Knops weten dezelfde grondhouding te hebben. Hij wordt vandaag verwacht en heeft zichzelf en daarmee de club anderhalve week gegund waarin nog een oplossing kan worden gevonden. De ongekend populaire Fin zal zich in die tijd toeleggen op het maken van zoveel mogelijk ijstijd, om klaar te zijn om de puck te vangen wanneer het zover is.

LACO Eaters Limburg is en blijft dus klaar voor een knalseizoen en hoopt dat er snel zekerheid zal zijn omtrent de deelname van tenminste een vijfde team.

Media en toekomst Eredivisie
In het LD van gisteren werd geschreven dat Eaters “een bom onder de eredivisie legt”. Het moge duidelijk zijn dat het in onze optiek niet LACO Eaters is, dat een bom legt onder de eredivisie. Sterker nog, wij hebben juist voorstellen gedaan om de eredivisie in Nederland te redden voor dit seizoen en aldus de weg naar de toekomst vrij te maken. Een lopend seizoen creëert immers zowel de tijd als de ijshockeybeleving om te bouwen en de competitie (drastisch) te hervormen. De bom onder de eredivisie is zeker niet Geleens uit noodzaak geboren beslissing, maar de jarenlange trend van financieel instortende clubs, die dit alles tot gevolg heeft en ultimo het oververhitte, nationale financieringsmodel onder de ijshockeysport.

De NIJB en de overige eredivisieclubs werken nu hard aan het verbreden van de competitie, maar dat is enkel omdat zij nu inzien dat er echt iets dient te gebeuren. Was het oorspronkelijk voorstel om nog een week te wachten gevolgd, dan was er simpelweg een week verloren gegaan, want Geleen had reeds afgelopen vrijdagmorgen een helder en onwrikbaar standpunt.

Transparantie en vertrouwen
Laat duidelijk zijn dat wij geen hoog spel spelen of überhaupt spelletjes spelen. Wij kunnen gewoon niet met 4 teams starten. De gevolgen voor kaartverkoop, publieks- en sponsorbeleving zijn niet te overzien en een financieel debacle ligt in de lijn der verwachtingen. Wij aanvaarden dat risico uit bestuurdersverantwoordelijkheid pertinent niet, mede met het oog op onze hoofdelijke aansprakelijkheid. Geen zinnig bestuurder zou dat in de Geleense financiële en imago-context wel doen. Het is helaas niet anders. De problemen in de eredivisie en in Geleen zijn jaren ouder dan ons bestuur. We hebben het ermee te doen. Geleen is nu hard op weg om gezond en succesvol te worden. Dat mag nu niet op basis van paniekijshockey in de waagschaal worden gesteld. Dat is een onverantwoord risico neerleggen bij onze sponsors, die net een beetje hernieuwd vertrouwen hebben gevonden in de club. Hetzelfde geldt voor het vertrouwen bij de fans, dat de afgelopen maanden voelbaar is toegenomen. Dat groeiende vertrouwen is het duidelijke gevolg van verantwoordelijk, transparant bestuur. Diezelfde verantwoordelijkheid en transparantie brengen nu de bestuurlijke plicht met zich mee om deze confronterende, maar duidelijke en goed gefundeerde lijn te kiezen. Een andere beslissing zou uiteindelijk met grote waarschijnlijkheid leiden tot teleurstelling en een deuk in het imago van de organisatie van LACO Eaters Limburg en de ijshockeysport in het algemeen. Zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden.

Het is door het keiharde werken geweest van de vorige voorzitter Ger de Wit en bestuurslid John Fredrix en daarna het huidige bestuur, gesteund door een aantal welwillende sponsoren, waardoor wij hier hebben kunnen komen. Bestuur en directie werken nu al weken, maanden 18 uur per dag. Wij slapen weinig uren per nacht, of niet. Dit alles om enerzijds het geld op te hoesten om ijshockey in Geleen mogelijk te maken en anderzijds om spelers, fans en ondernemers te enthousiasmeren en het vertrouwen in de Eaters organisatie terug te laten krijgen.
Als wij vorig jaar zouden hebben gezegd dat LACO onze naamsponsor zou zijn voor 2014-2015 zouden wij met recht zijn uitgelachen. Het is geen geheim dat LACO door het faillissement van vorig jaar voor een kapitaal de boot in is gegaan. Afgelopen week sprak LACO echter steun en vertrouwen uit in deze organisatie en ons bestuur en zet het dat vertrouwen met klinkende munt kracht bij. Daar is maar één reden voor en dat is dat wij met zijn allen, als organisatie, keihard werken om dat vertrouwen te verdienen, met verstandige, onafhankelijke beslissingen, eerlijkheid en openheid en een dijk van een toekomstvisie, waar het bestuur zijn handen voor in het vuur steekt. Die visie is een exacte kopie van het financieringsmodel waarop de miljoenenbusiness van de KNVB eredivisie draait. Uw voorzitter heeft dit persoonlijk met de sales manager van PSV besproken en die onderschrijft dat volmondig. Het is ook niet voor niets dat een partij als ProLimburg momenteel gouden kansen ziet in onze business to business benadering.

Zoals de voorzitter het onlangs op het al jaren door Jan Hofstede onderhouden Eatersforum zei: “Het huidige bestuur is, zonder te overdrijven, een team van wereldklasse, waar Sander Nuij, directeur van ProLimburg, onlangs de woorden over sprak: ‘Daar kan menige eredivisie voetbalclub een puntje aan zuigen!’ en hij kan het weten, want hij zit er wekelijks.”

Wij zijn van huis uit geen ijshockey experts en wij leren iedere dag. Wij maken zoals ieder bestuur goede en minder goede beslissingen, maar één ding is duidelijk. Er is ontzettend veel expertise aanwezig in dit bestuur, op gebied van management, financiën, recht, communicatie & PR, meer dan in de meeste sportorganisaties in Nederland. Wij weten wat we doen en wij doen dit alles vele, vele uren per dag, voor niets, ten koste van werk en gezin en met een ongelofelijke drive. Waarom? Omdat wij geloven dat het kan! Omdat wij vinden dat het ijshockey in Geleen, Limburg en Nederland het waard is en omdat we, net als jullie allemaal, een warm en luid bonkend hart hebben voor de mooiste ijshockeyclub van Nederland, LACO Eaters Limburg.

Wij hopen met jullie dat er een vijfde team kan instappen en de Eredivisie spoedig alsnog kan starten. Wij zijn er klaar voor, sportief, organisatorisch en financieel.