We schrijven “kermiswoensdag” 14 juni 2017. Een midweekse avond waar Eaterscoach Andy Tenbult zijn plannen bekend maakte voor het seizoen 2017-2018 en zijn visie gaf met betrekking tot Eaters toekomst. Een drie jarenplan, veel eigen jeugd, modern ijshockey en een brede staf, met als doel binnen drie jaar en vervolgens voor langere tijd aansluiting te vinden bij de top van de BeNe-league. Voor de korte termijn werd om geduld gevraagd van de fans. Immers, om het gestelde drie jarenplan te bewerkstelligen, zal er hard gewerkt moeten worden met de eigen opgeleide maar nog onervaren jeugd en dat heeft tijd nodig.
In het seizoen zagen we vele debutanten op het ijs verschijnen. Levi Smeets, Mitch Koumans, Rick Janssen, Jordi Laan, Thom Smits. Renzo Meulenbeek is nu een vaste waarde. Dean Moors is weer terug op het nest. Joey Geurts die ondanks zijn nog jonge leeftijd de status “Jonkie” ontgroeit lijkt. Kortom, het lijkt zichtbaar dat de plannen van Tenbult en zijn staf niet alleen praatjes vertelden op die 14e juni, maar ook werkelijk tot daden is overgegaan.
Nu, 8 maanden later, zit de reguliere competitie erop en staan we aan de start van de spannendste fase van de competitie. De Final-Four en PO’s komen eraan en Eaters heeft een plaats in beide afgedwongen. Tijd om eens een aantal spelers aan de tand te voelen betreffende hun ervaringen dit seizoen. De keus is gevallen op Mitch Koumans, die representatief is aan de debuterende jongeling. Joey Geurts, jong maar inmiddels een stuk verder in zijn ontwikkeling en debuterend in “andere tijden”. Rick Janssen die het bewijs is van kansen voor een “laatbloeier” met de juiste instelling.
Een interview dat wordt aangevuld met opmerkingen van coach Andy Tenbult en teammanager Peter Knops die beiden nauw betrokken waren bij de visie, planning en uitvoering van het “nieuwe Eaters” en “veteraan” Lars van Sloun die de meeste Eatersgames achter zijn naam heeft staan. Laten we beginnen met de gevraagde spelers voor te stellen.
Mitch Koumans is de jongste van het stel. 18 jaar oud, thuiswonend bij zijn ouders en zusje Bo. Mitch heeft al 3,5 jaar verkering en doet 6e jaar gymnasium. Hij wilt vanaf volgend jaar International Business and Strategic Marketing gaan studeren aan de universiteit van Maastricht. Joey Geurts is 20 jaar oud en ook nog thuiswonend samen met ouders en zus Kelly en volgt de opleiding People and Business management op Zuyd Hogeschool. Rick Janssen is 25 jaar oud, enig kind en woont samen met zijn vriendin Britt. Naast het ijshockey werkt hij fulltime bij Courage BV.
Opvallend is, wanneer je met deze spelers in gesprek gaat, hoe verschillend hun start in het ijshockeywereldje is geweest. Mitch heeft vanaf zijn 2e levensjaar de schaatsen ondergebonden, Joey was 9 jr. en geloof het of niet, Rick was 21 jr. toen hij voor het eerst een stick in zijn handen nam. Rick: “Ja, ik was echt heel laat. Een vriend vroeg me voor de grap of ik zin had om te gaan ijshockeyen, waarop ik reageerde met: “Als jij een uitrusting voor mij regelt dan doe ik mee”. Zo begon dat balletje te rollen. Ik raakte dol enthousiast en ieder moment dat ik kon trainen of spelen greep ik aan.”
Voor Mitch begon het allemaal heel anders. Mitch: “Toen ik nog maar net kon lopen namen mijn ouders me al mee schaatsen, daar ben ik heel snel verliefd op geworden want toen ik 2 was, was ik al vastbesloten te gaan ijshockeyen. Op mijn 3e heb ik voor de eerste keer een wedstrijdje gespeeld. Mijn ouders zijn daar altijd een hele grote stimulans in geweest samen met mijn tante Ria Cleber die helaas vorig jaar overleden is en mijn eerste jaar BeNe-League niet heeft mogen meemaken. Verder hebben haar man en mijn opa en oma ook heel veel voor mijn ijshockeyleven betekend.”
Joey komt uit een echte ijshockeyfamilie. Alles binnen de familie Geurts ademt Eaters. Opa Lord die al vanaf de beginjaren van de Eaters bij de club betrokken was en nog steeds regelmatig in de ijshal te zien is. Vader Jacq ex-speler en ex-coach van het 1e team en ook moeder Nicole heeft een aantal jaren het tricot van het damesteam van de Smoke Eaters gedragen. Joey: “Klopt, alles draaide thuis om het ijshockey. Toen ik 9 jaar oud was ben ik zelf ook begonnen met ijshockey. Mijn vader was mijn grote stimulans, mede natuurlijk omdat hij ook altijd geijshockeyd heeft.”
Buiten het ijshockey hebben Mitch, Joey en Rick natuurlijk ook nog andere bezigheden waarbij fitness de gemeenschappelijke deler is. Mitch: “Fitness is nog een grote vrijetijdsbesteding van mij, maar door het seizoen heen is dat passen en meten in combinatie met school en ijshockey. In de zomer doe ik veel aan Down Hill mountainbiken, maar eigenlijk elke sport waar veel adrenaline bij komt kijken doe ik graag.”
Ook Joey deelt de liefde voor het fitness. Joey: “In de zomer bereid ik mij voor op het nieuwe seizoen door naar de fitness te gaan en afgelopen jaren aan Bradsky Bootcamp te doen. Verder vind ik bijna alle sporten leuk dus ook dat doe ik regelmatig. (Basketballen, tennissen en voetballen).” Rick heeft buiten het ijshockey weinig andere hobby’s. Het ontbreekt hem mede door zijn werk gewoon aan tijd. Rick: “Vergeet niet dat ik ook nog bij het 2e team speel. Naast fitness train ik in de zomer bij Bradsky ’s Bootcamp en probeer ik nog wel eens vaker een ijstraining ergens mee te pakken, zoals het trainingskamp van Andy Tenbult.”
Van veel trainen en sporten naar grootse successen is het volgende onderdeel waar we het over gaan hebben. Mitch en Joey hebben op dat gebied veel overeenkomsten, mede doordat ze beiden de volledige jeugd hebben doorlopen. Voor Rick ligt het ervaren van succes op een heel ander gebied. Rick: “Het behalen en mogen spelen in het eerste team en samen met dat team het winnen van de Ron Berteling Schaal is voor mij het grootste succes. Ik heb heel veel te danken aan Alf Philippen. Dankzij hem ben ik bij het 1e divisie team gekomen en vanaf toen is het heel snel gegaan met mijn progressie. Ook heb ik toch wel heel veel geleerd op het trainingskamp van Andy Tenbult.”
Mitch en Joey kunnen putten uit een hele reeks sportieve successen. Joey: “Vroeger in de jeugd ben ik een paar keer bekerkampioen geweest. Het bereiken van de bekerfinales met de Eaters, het tweemaal winnen van de Ron Berteling Schaal en geselecteerd worden voor drie WK’s en een interland tegen België met de senioren zijn momenten waar ik bijzonder trots op ben.” Ook Mitch weet wat finales winnen betekent. Mitch: “ Ook ik ben een aantal keer bekerwinnaar in de jeugd geweest. Twee WK's (helaas zonder medailles) en een heel aantal jaar oprij topscoorder in de jeugd, maar het mooiste van alles was de Ron Berteling Schaal dit jaar. Dat was de eerste grote overwinning in een league waar de niveaus heel dicht bij elkaar liggen. “
Inmiddels hebben jullie al wat coaches gehad. Zijn er die echt indruk hebben gemaakt? Joey: “Van elke coach leer je heel veel. Van elke coach leer je andere dingen die je maken tot de speler die ik nu ben. “ Rick bevestigt en Mitch vult aan: “Ik heb van heel veel verschillende coaches en trainers een hele hoop geleerd. Ik weet niet meer wie elk van hen was maar 2 staan me heel erg bij. Op hele vroege leeftijd had ik al het geluk om mijn huidige coach (Andy Tenbult) ook als trainer te hebben, hij heeft toen heel erg gehamerd op schaatstechniek waar ik doorheen de jeugd veel profijt van heb gehad. De 2e trainer is Paul Vincent. Ook hier staat schaatstechniek weer centraal, maar ook stickhandeltechniek is iets wat ik heel erg heb proberen op te nemen van hem.”
Wat betreft de overgang van jeugd naar 1e team is het trio unaniem. Het tempo ligt veel hoger in handelingssnelheid en ook fysiek is het veel zwaarder. “In de jeugd kon je af en toe nog wel eens rustig aan doen! Dat gaat bij het eerste niet omdat je veel sneller op alles moet reageren.” Vertelt Joey en Mitch vult aan: “Het grootste verschil met de jeugd is dat we nu van iedereen in het team weten dat ze het serieus nemen en er 100% voor willen gaan.”
IJshockey vraagt veel tijd van jullie. Hoeveel tijd spenderen jullie wekelijks aan de sport en komen jullie zodoende nooit in problemen qua school, werk en andere belangrijke momenten? Mitch: “Ik kan niet precies een getal plakken op hoeveel tijd ik besteed aan ijshockey maar elke dag neemt ijshockey of zorgen dat ik in “shape” blijf wel een paar uurtjes in beslag. Meestal lukt alles wel met school, maar vaker moet toch nog wel het een en het ander gedaan worden in de bus naar uitwedstrijden. Gelukkig is school heel erg steunend en zolang mijn punten goed zijn kan ik werkstukken en huiswerk wel iets later inleveren. “
Joey: “ Gemiddeld spenderen we zo’n 8 uur per week aan trainingen inclusief één uur voor de training aanwezig zijn en weer omkleden na de training. Bij wedstrijden is het verschillend. Een thuiswedstrijd kost je al gauw een uurtje of 5 en uitwedstrijden, afhankelijk waar we naar toe moeten, een uur of 7 tot 9. Gemiddeld zo’n 20 uur denk ik.” “Klopt” vertelt Rick, “Soms zitten daar echte uitschieters bij. Bij mij kan het verschillen tussen 1 tot 3 wedstrijden per weekend. Het ligt eraan hoe het uitkomt met het 1e divisie-team. Tijdens de play offs voor de beker bijvoorbeeld, heb ik in 24u tijd 3 wedstrijden gespeeld.”
Mannen, hebben jullie ook nog wat “ritueeltjes” voor de wedstrijd? Joey: “Niet echt, ik doe ruim van te voren mijn warming up (rennen/stretchen) en daarna begin ik met omkleden voor de wedstrijd.” Mitch vult aan: “Meestal voetballen we nog wat en om de nervositeit wat tegen te gaan is lachen en wat flauwe kullen voor een wedstrijd zeker niet uitgesloten.”
Wat ik zo bemerk, is de staf tevreden over jullie progressie. Straks zal ik teammanager Peter Knops en coach Andy Tenbult hier ook een reactie op vragen, maar vindt je dat zelf ook en hoe/waaraan merk je dat? Mitch: “Zeker ben ik tevreden over mijn progressie dit jaar. Ik heb een hele hoop geleerd, niet alleen van de trainingen en wedstrijden, maar vooral van het kijken naar de topspelers in ons team. Het milieu in ons team laat het ook voor iedereen toe om heel veel te leren, iedereen kan goed met elkaar opschieten en wil elkaar beter maken.” “Eigenlijk merk je dat zonder dat er woorden nodig zijn” zegt Joey. “De ijstijd die ik krijg vertelt veel. Zelf probeer ik elk jaar zoveel mogelijk stappen te maken om beter te worden.”
“Voor mij ligt dat nog anders”, vertelt Rick. “Ook ik wil me altijd blijven ontwikkelen en leg de lat vrij hoog voor me zelf. Mijn grootste probleem is dat ik gewoon de ervaring mis om de juiste beslissingen te maken tijdens de wedstrijden. Daar moet ik nog hard aan werken.” Rick, heb je nog een tip voor dromende laatstarters? “Als het een droom voor je is om het eerste te halen kan je er alles aan doen door veel te trainen. Ben leergierig, probeer altijd positief te blijven en heb vertrouwen, ook al speel je eens een wedstrijd niet.”
Joey, jij bent nu al een seizoen of 4 verbonden aan het 1e team. Bemerk jij een verschil tussen jouw eigen debuut en de debutanten van dit seizoen? “Toen ik debuteerde was ik 16 jr. en speelden er veel meer imports in het team als nu. Ook speelde het oude Tilburg nog tegen ons. We hadden minder verschillende tegenstanders maar het niveau was hoger. Ik moest heel erg knokken voor een plek in die tijd. Er waren wedstrijden bij waar ik alleen mocht kijken of af en toe een shift kreeg. Ik speelde voornamelijk mijn wedstrijden bij het 1e divisie team. Nu krijgen jongens zoals Mitch en Levi gelukkig heel veel ijstijd.”
Mannen, we gaan er zo een eind aan maken. Eerst wil ik nog één ding van jullie weten. Ik heb van Remco Knoren begrepen dat de Final Four echt leeft binnen het team. Aanstaand weekend is het zover. Hoe bereiden jullie je hier op voor? Mitch: “Ik probeer het te beschouwen als normale wedstrijden en de druk achter me te laten. Elke shift zonder goal tegen zal een goede shift zijn, alles meer is extra. Vooral genieten van wat we dit jaar bereikt hebben als gloednieuw en redelijk jong team.” Voor Joey is het niet anders. “Ik bereid me niet anders voor als normaal. Ik probeer voor mijzelf zo goed mogelijk te trainen om straks op het ijs tijdens de wedstrijd te kunnen knallen.”
Ik dank Joey, Mitch en Rick voor hun inbreng en kijkje in hun leven. Heel veel succes tijdens de Final Four en PO’s! Maar vooral leren en genieten…
Dit interview met deze drie toppers heb ik aan teammanager Peter Knops en coach Andy Tenbult laten lezen met het verzoek of ze een reactie willen geven. Maar voordat we Peter en Andy aan het woord laten eerst een paar vragen aan de man uit de huidige selectie, met de meeste Eaters-wedstrijden achter zijn naam, Lars van Sloun. Lars, merk jij een verschil tussen jouw eigen debuutjaar en het debuteren van jonge spelers in dit seizoen en waar zitten de verschillen? “Grootste verschil is toch wel het niveau en de kansen die de huidige debutanten krijgen t.o.v. de kansen die wij vroeger gekregen hebben.”
”In het team waar ik mijn eerste minuten heb mogen maken, streden er 3-4 jongens voor 1 plek. Zonder de huidige jongens te kort te doen waren die 3-4 jongens wel echt grote talenten toen. Denk aan Diego Winters en Jeffrey Mens. Je moest op de training iedere keer laten zien dat jij de meeste aansprak maakte op dat ene plekje”
“Je merkt zeker bij de huidige generatie dat er iets makkelijker over gedacht wordt. Zeker vanwege het feit dat Andy graag met 4 lijnen wil spelen. Daarentegen biedt dit wel de mogelijkheid voor veel jongens om ervaring op te doen. De progressie en voornamelijk het vertrouwen is flink toegenomen in vergelijking met september. Uiteindelijk heb je toch de Geleense jeugd nodig om in de toekomst successen te behalen.”
Lars, kan je wat extra voorbeelden aankaarten betreffende die verschillen? “Denk aan begeleiding en de ijstijd. Ik vind het niveau de laatste 3 jaren dan ook zeker gestegen ondanks de enorme nivellering en de importbeperking. Het heeft ook geen zin om dit te vergelijken met de jaren van Burgess, Forgie en McGarry. Toen bestond het team uit minimaal 8 imports die iedere dag bezig waren met de sport. Alle jongens die nu spelen zitten op school of hebben een fulltime baan. Je kan dan ook niet verwachten dat deze jongens net zoveel trainen als wij 4-5 jaar geleden.”
Om een voorbeeld te nemen: "Het jaar van Mike Pellegrims werd er van je verwacht dat je op maandag naar de fitness ging. Als je dan naar school of je werk moest kreeg je als antwoord dat Sportvision gewoon om 7 uur in de ochtend open ging. Er werd gewoon van je verwacht dat je minimaal zoveel trainingsarbeid leverde als de imports. Zonder weerwoord ging je dan om 7 uur in de ochtend met goede moed naar de fitness.”
Hoe voel je je in dit jonge team. Hoe is de sfeer met zoveel jongelingen en merk je progressie? “We hebben een ontzettend leuke groep. De versterking van enkele nieuwe gezichten heeft ons heel erg goed gedaan. Je hebt tijdens een seizoen altijd wat ups en downs. Door veel blessureleed hebben we flink wat punten laten liggen dit was met een complete selectie nooit gebeurd. Maar dit heb je nu eenmaal te accepteren als groep en daar word je alleen maar beter van. We hebben moeite om een wedstrijd winnend af te sluiten. De laatste vijf minuten van de 3e periode hebben we veel tegenstanders laten terugkomen.”
“Je ziet dat jongens in spelmomenten komen waar ze eerder niet kwamen. Het is voor de progressie van het team heel goed dat zoveel mogelijk jongens het vertrouwen krijgen om in deze spelmomenten te durven en willen spelen. Ik heel ben benieuwd hoe we als team gaan spelen tijdens de Final Four en de Play-offs.”
Lars, als laatste, heb je een advies voor de jonge spelers om het maximale uit hun carrière te halen? “Uiteindelijk heb je het zelf in de hand hoever je kan en wil komen. Met hard werken en heel veel trainingsarbeid kan je in de huidige competitie heel ver komen. Daarnaast moet je niet bang zijn om fouten te maken want uiteindelijk leer je daar van.”
Dan nu de staf aan het woord. We beginnen met Peter Knops. “Andy heeft inderdaad, net zoals zovele coaches uit het verleden, in het begin van het seizoen zijn plan gepresenteerd met dit verschil dat Andy, Alf en de rest van de TS zich aan dit plan hebben gehouden.”
“Structureel met 4 aanvalslijnen en 3 verdedigingslijnen spelen behalve wanneer dit toch door de vele ontstane blessures niet altijd mogelijk was. Iedereen heeft zijn portie ijs gehad en iedereen is in deze gegroeid. Kijk maar eens stuk voor stuk naar het team en dan met name de debutanten en jongelingen... “
“Levi Smeets, staat zijn mannetje en is uitgegroeid tot een vaste, stabiele waarde in de verdediging. ( helaas nog niet door iedereen buiten de Laco Eaters in deze op de juiste waarde geschat!) Rick Janssen; heeft zich aan zijn opdracht gehouden en heeft zijn kansen gepakt. Rick kan op korte termijn uitgroeien naar 1 van de vaste 6 verdedigers. Let wel: feitelijk is wat Rick presteert onmogelijk, hij is pas aan zijn 5e seizoen als ijshockeyer bezig, op deze leeftijd pas beginnen is het haast onmogelijk dat hij het spelletje nog onder de knie zou kunnen krijgen, zeker op dit niveau. Rick bewijst het tegendeel!”
“Ook ervaringsdeskundige Erik Tummers staat hier voor een raadsel. Rick weet wat hem te doen staat voor nu en ook de komende tijd. TOP dus. Mitch Koumans gaat verder waar hij vorig jaar bij het eerste divisie gestopt is. Met zijn 18 jaar heeft hij bewezen waar hij naar toe kan groeien... hij heeft alles in huis om een grote meneer in het ijshockey te worden.. Mitch heeft veel geleerd binnen maar zeker ook buiten het ijs.. voor hem geldt echter: blijf te allen tijden met beide voetjes op de rond staan.”
“Dan Joey, in maart wordt hij pas 21! En toch al aan zijn 4e seizoen in de hoofdmacht bezig.. Joey is en blijft een modelspeler met de enige echte juiste instelling.. vol gefocust, gemotiveerd en laat op zijn momenten zien dat er met hem NIET te f*cken valt... Al met al stemt het seizoen mij nu al zeer tevreden en kan er een mooie toekomst ontstaan voor het Geleense ijshockey.. maar dan moet men wel het geduld bewaren en ons het krediet en de tijd geven.. Laten we wel wezen; het seizoen begint nu pas echt: Final 4 en PO’s”
Als laatste dan nog het woord aan Andy Tenbult. Andy, je hebt dit interview kunnen lezen, Is er iets waar je nog wilt corrigeren of wat aan wilt toevoegen? “Dit is een mooi interview met de boys. Wat geschreven is, is herkenbaar en geeft een goed beeld waar ik me prima in kan vinden. Aanvullingen zijn dan ook niet nodig. Ik wil wel het volgende nog kwijt. Het seizoen is beter verlopen als ik vooraf had durven dromen en ik geloof oprecht, ongeacht wat er de komende weken nog gaat gebeuren, dat als we de groep bij elkaar kunnen houden, de toekomst er heel goed uitziet.”
“Ik denk dat niet alleen de jonge spelers zijn gegroeid, maar minstens zo belangrijk voor ons is dat de oudere spelers aan boord zijn gesprongen, zich gecommitteerd hebben aan het plan en zodoende een hele grote invloed hebben binnen het team en het behalen van de doelstelling.”
Andy, twee heel belangrijke weekenden staan voor de deur. Eerst de Final-Four en vervolgens de PO’s. Wil je daar nog iets over kwijt? ”Hopelijk hebben we een mooi weekend in Heerenveen tijdens de Final-Four. Het wordt niet makkelijk maar ook niet onmogelijk. De week daarna beginnen we de PO’s tegen Luik. Als het team compleet en fit is maken we zeker kans om Luik te verslaan en een ronde verder te komen. Maar ongeacht hoe de komende weken ook gaan verlopen, we kunnen terugkijken op een mooi seizoen en trots zijn op wat we tot nu bereikt hebben.”
