Meetpoint Eaters mocht zich dan wel bekerwinnaar noemen, toch voelde het vorige seizoen als een verloren jaar. Coach Doug Kacharvich bleef en er kwam een vijftal nieuwe spelers. De nieuwe ploeg bleek een ware doelpuntenmachine. In de bekercompetitie werd één keer verloren: in Tilburg was de thuisploeg met 4-3 de bovenliggende partij. Deze twee ploegen werden na een kleine competitie van zes wedstrijden de finalisten van de finale op 26 januari. Ondertussen scoorde en won Geleen in de reguliere competitie dat het een lieve lust was. Na 18 duels eindigde de ploeg ongeslagen bovenaan vóór Nijmegen, Rotterdam en Tilburg (allemaal op tien punten achterstand), die zich daardoor ook plaatsten voor de play-offs. De nummer twee had 100 (!) treffers minder gescoord en 27 meer tegentreffers toegestaan. Aan de twaalf play-off duels werd echter met een nederlaag begonnen en weer gebeurde dat in Tilburg (6-5). Het zou een voorbode zijn voor de rest van het seizoen want de bekerfinale in Eindhoven ging jammerlijk verloren (1-3). De nederlagen tegen de Brabanders werden de Geleense coach fataal en exact een jaar na diens aanstelling moest hij het veld ruimen voor Doug McKay, die enkele seizoenen terug nog met Rotterdam Geleen van de prijzen had afgehouden. Maar ook McKay kon de ploeg niet van het Joop Zoetemelk-syndroom afhelpen. Rotterdam werd weliswaar in de halve finale op vier opeenvolgende nederlagen getrakteerd maar in de finale bleek Tilburg dè Angtsgegnervan het seizoen. Nadat beide ploegen hun eerste twee thuiswedstrijden hadden weten te winnen, besliste Tilburg feitelijk de best-of-seven serie door in Geleen het vijfde treffen te winnen (3-5). In Tilburg werd het nog wel spannend (3-2) maar weer bleef Geleen met lege handen achter.