Coach Tore Pettersson had het einde van het vorige seizoen niet gehaald. Hij was in februari vervangen door Don Fraser die in december vanuit Den Bosch (waar hij zou gaan coachen) als ervaren import naar Geleen was gehaald. Fraser stond nu als coach voor de groep. Zeven nieuwe spelers werden er in de presentatiegids van dit seizoen voorgesteld. In het team kreeg publiekslieveling Chris Brant gezelschap van zijn landgenoten Rick Boh en goaltjesdief Shawn Harrison. Het had weinig gescheeld of het Geleense ijshockey had (weer eens) opgehouden te bestaan door financiële- en licentieproblemen. Door toedoen van persoonlijke inspanningen van burgemeester Hans Lurvink kon Intercai Eaters uiteindelijk toch uitkomen in de Eerste Divisie. Door het strenge(re) licentiebeleid kwamen slechts zeven ploegen uit in de bekercompetitie. Zonder oefenwedstrijden en met slechts twaalf spelers begon de ploeg aan het seizoen. De ploeg eindigde na 24 wedstrijden op een vierde plaats. In de play-off-strijd werd de halve finale bereikt tegen Tilburg maar de Trappers bleken te sterk. In de bekerstrijd die daarop in de nieuwe competitie-opzet volgde, werd Nijmegen in de kwartfinale uitgeschakeld. In de halve finale dolf men het onderspit tegen Rotterdam, al kwam het in de best-of-two serie aan op het aantal gescoorde uitdoelpunten, nadat beide teams hun thuiswedstrijd niet hadden weten te winnen. Rotterdam had in Geleen met 5-6 gewonnen en in Rotterdam werd het 2-3. Zo liep Geleen de bekerfinale mis, inclusief 20.000 gulden (€9.000) en exposurevia een live uitzending op RTL4. Rotterdam werd later bekerwinnaar ten koste van Utrecht, terwijl de Domstedelingen de titel pakten tegen Tilburg.