De versterking van de ploeg werd uitgebreid. Een uniek banenplan bracht onder andere  topspelers uit Nijmegen (Rob van Steen en Bill Wensink) en Heerenveen (Peter Bol) naar de Kummenaedestraat. Met de komst van Peter-Paul van Rooy en John Paans won de Geleense defensie danig aan kracht. Maar het betekende ook dat er steeds minder Geleense jongens in het team te zien waren. Het seizoen begon met de Beker van Nederland waar negen ploegen om streden: Den Bosch, Heerenveen, Den Haag, Tilburg, Groningen, Nijmegen, Eindhoven en Geleen. Smoke Eaters speelde een dijk van een bekercompetitie, won 10 van de 16 duels, verloor er 3 en speelde 3x gelijk. Goed voor een knappe tweede plaats, één puntje achter bekerwinnaar Eindhoven. Eaters-fans waren het er over eens: hun ploeg ging voor het eerst sinds lange tijd weer meespelen om de prijzen. En dat had zeker gekund, ware het niet dat de ploeg naast sterke thuiswedstrijden opvallend zwakke prestaties in uitwedstrijden liet zien. Mede daardoor eindigde Geleen op de derde plaats achter Tilburg dat Groningen (met onder andere Leo Koopmans, Joep Franke en Wayne van Dorp) voor moest laten gaan. De top 5 plaatste zich voor de play-offs. Daarin deed Smoke Eaters een serieuze gooi naar de titel. Het verloor echter één keer teveel en werd daardoor ‘slechts’ tweede achter Groningen, ondanks een knappe 7-8 uitoverwinning in het voorlaatste duel tegen de latere landskampioen – overigens het enige verlies in de play-offs voor GIJS.