De Cup International verdween uit het seizoensbeeld. Luik en Brussel deden mee om de Coupe Nationale Nederlanden en er verschenen nieuwe teams in de vorm van Utrecht, Groningen en Amsterdam, waardoor het totaal op 12 kwam omdat ook Den Bosch weer meedeed. Geleen eindigde met 18 punten uit 22 wedstrijden 6 plaatsen achter winnaar Tilburg. Om het kampioenschap speelden slechts 6 teams: Amsterdam, Nijmegen, Den Haag, Heerenveen, Tilburg en Geleen. De Limburgse ploeg werd uiteindelijk vierde met Tilburg weer als eerste. Het seizoen 74/75 werd het eerste zonder de overleden Jean Savelkoul, waardoor een sterke bestuurder ontbrak. De financiële perikelen die de club al jaren teisterden (er was inmiddels een totale schuld van 90.000 gulden ontstaan) dwongen het bestuur vooraf een gang naar de Tweede Divisie te overwegen. Plots kwam er echter steun van een vader wiens kinderen bij de jeugd van Smoke Eaters speelden: Joseph Gibbels, eigenaar van Reinal Machinefabriek BV uit Maastricht. De club had eindelijk waar de overleden preses jarenlang om gesmeekt had: een heuse hoofdsponsor. Het seizoen en daarmee de club leek door deze injectie gered maar achter de schermen ontvouwde zich een tumultueus schouwspel aan de Kummenaedestraat. Reorganisaties, bestuurs- en coachwisselingen, een nieuwe trainer in de loop van het seizoen die even later weer even gemakkelijk ontslagen werd; het waren de voortekenen voor wat komen ging. Met een negatief saldo van 150.000 gulden aan het einde van het seizoen was een faillissement onafwendbaar en leek het ijshockey verloren voor de Waerelsjtad. En met het overlijden van verzorger Sjo Callemeijn raakte Smoke Eaters tenslotte nòg een club-icoon kwijt.