Sinds wanneer ijshockey fan en hoe kwam dat zo?

Ergens rond 1973 a 1974 ben ik door een klasgenoot meegesleurd naar een zondagochtend wedstrijd. Vraag mij niet welk team van de Eaters toen speelde, maar het was tegen Den Haag, met winst voor de Eaters. Naar aanleiding van die ervaring ben ik ook de wedstrijden op zondag van het eerste team gaan bezoeken, niet dat ik elke zondag op de ijsbaan te vinden was, maar als mijn neven de “broertjes” van Westen gingen, dan ging ik mee. Dit heb ik zo tot ergens midden jaren 80 volgehouden, totdat mijn werk en vooral het moment dat bij de mij op maandagochtend de wekker ging dit onmogelijk maakte. Met uitzondering van de belangrijkste wedstrijden ben ik toen over een periode van ongeveer 20 jaar veel minder naar het ijshockey geweest, totdat iemand vond dat het tijd was dat ik weer mee moest, dat zal ergens rond 2003 zijn geweest, vanaf dat moment heb ik bijna geen thuiswedstrijd gemist.

Favoriete club en hoe ben je fan geraakt?

Daar kan ik heel kort in zijn, namelijk de Eaters en hoe, nou gewoon omdat ze hier om de hoek spelen en een Geleens team zijn. Ik kan zelf heel weinig met clubs die aan de andere kant van de wereld spelen en mij daar dan als fan van bestempelen. Misschien komt het wel omdat ik geen ijshockey op tv bekijk, dat is gewoon niet mijn ding. Zelfs de DVD’s van de gewonnen bekerfinale 2010 en kampioenschap uit 2012 heb ik nog nooit bekeken. Ik moet gewoon met mijn neus op het ijs staan, sfeer proeven en het liefst met een biertje in de hand.

Wat is je mooiste ijshockeymoment en kun je het omschrijven?

De wonderbaarlijke goal van Mike Forgie in de laatste seconde van de bekerfinale in 2010, met de even wonderbaarlijke redding door Jeffrey van Iersel die hieraan vooraf ging. Ik heb die goal trouwens gemist, draaide mij net om aan de boarding om richting toilet te gaan, toen ik de hele tribune als één man overeind zag komen. Ik denk wel dat veel Geleense mensen gniffelen als ze dit lezen, ik heb namelijk een abonnement op het missen van goals.  De redding heb ik wel gezien, ik stond namelijk net op de doellijn en zag hoe Jeffrey de puck tussen zijn benen door net voor de lijn wegtikte.

Wat is je ijshockeydroom?

Tja ik ben niet zo’n dromer, ben erg realistisch ingesteld. Ik hoop wel op een gezonde ijshockeycompetitie met teams die niet verwikkeld raken in een soort wapenwedloop rond spelers waardoor er teams financieel in de problemen komen. Ik ben dan wel een Limburger maar heb de Zeeuwse instelling van 10cent verdienen en 9cent uitgeven en dat zie ik graag terug in het ijshockey, omdat dit naar mijn mening de enige manier is om de continuïteit van het ijshockey te waarborgen.

Wie zou je nog eens willen ontmoeten?

Ofschoon het onmogelijk is zou ik een babbeltje met Terry Sawchuk willen maken en hem willen vragen hoe het mentaal mogelijk is om als goalie zonder masker, met zoveel verwondingen en pijn in je gezicht steeds weer het ijs op te moeten, om maar te hopen dat je niet weer door een puck in je gezicht geraakt wordt. Je moet mentaal wel ijzersterk zijn om zo resoluut de knop om te kunnen zetten.