“Dwing ijshockeyers een keuze te maken tussen de fysiotherapeut en de materiaalman en de score is honderd procent voor die laatste.”
Citaat: Eaterssite 30 januari 2015

Schaatsen blijven het dierbaarste goed van een ijshockeyspeler en die schaatsen, gedijen alleen in de handen van kenners. Mensen als Eaters materiaal-managers Bert Simons en zijn rechterhand Mike Ninaber. In een hokje van een paar vierkante meter in Glanerbrook, pal naast de Zamboni, ontfermen zij zich al jaren over het geharde staal dat de verbinding legt tussen de ijshockeyer en het ijs.

Een zelfgemaakte standaard om ijzers te vervangen. Een, via twee föhns, bedienbaar buizenstelsel om natte ijshockeyhandschoenen te drogen. Het zelf bedacht en zelfgemaakte “stickrek” waar menig ander materiaal-manager jaloers op is. Een draagbaar lichtbakje om de ronding van het ijzer te checken, een slijpmachine, een kast vol tape, vizierreiniger etc. etc. Onontbeerlijke hulpmiddelen om spelers optimaal behulpzaam te zijn bij hun prestaties op het ijs.

Dat alles bevindt zich binnen die paar vierkante meter… ook wel het “heilig hok” van de Eaters genoemd. Vandaag een interview met een van de twee materiaal-managers… Mike Ninaber.

Mike Ninaber is al een jaar of 20 fanatiek supporter van de Eaters en hij is sinds 2006 betrokken bij het team van de Eaters. Hij heeft dan inmiddels ook al de nodige ervaring opgedaan. Mike: “Dit is nu mijn 12de seizoen. Mijn eerste jaar was met coach Dave Hyrsky in het seizoen 2006-2007. Bij toeval kwam ik, vóórdat het seizoen begon, bij Danny Peters (toenmalig teammanager) voor een pizza. Danny runde indertijd een pizzatent. Uiteraard werd er gesproken over ijshockey en toen ik hem vroeg of ze bij de Eaters hulp konden gebruiken had Danny gelijk zoiets van: “Kom maar eens naar de Try-outs, dan kunnen we rustig praten en kan je kennis maken met de anderen rondom het team.” Zo gedaan en het klikte direct. Zodoende ben ik nu al 12 seizoenen betrokken bij de Eaters.”

Wie regelmatig rond het spelersgebied loopt kan niet ontkennen dat zowel Bert als Mike door spelers en staf op handen wordt gedragen. Het respect druipt ervan af. Maar ook arbiters en zelfs spelers van de tegenstanders weten regelmatig het pad naar het Eaters “heiligdom” te vinden om bijvoorbeeld “even” de schaatsen te laten slijpen.

Veel van de werkzaamheden van een materiaal-manager is voor de buitenwereld volstrekt onzichtbaar. De meesten onder ons zien het spelletje op het ijs maar hebben geen idee wat er vooraf aan een wedstrijd, tijdens en achteraf na de wedstrijd, achter de coulissen, allemaal gebeurt. Mike, kan jij wat vertellen over wat de job van materiaal-manager allemaal inhoudt? Mike: “Bij de trainingen is het eerste wat we doen als we binnenkomen… koffie en thee zetten voor de jongens, flessen vullen, pucks buiten zetten, trainingsbord plaatsen etc. etc. maar ook de administratie bijhouden betreffende de bestelling, aankoop van het materiaal, schaatsen, sticks en al het andere wat erbij komt kijken”.

“ Bij uitgames worden op de donderdagtraining de meeste schaatsten geslepen, de materiaaltas in gepakt en alles klaar gezet wat we nodig hebben voor de wedstrijd. Op de wedstrijddag zelf zijn wij dan meestal drie kwartier voor vertrek aanwezig om alles klaar te zetten en in de bus te laden. Ik heb ook een volgorde hoe alles erin moet, en dan past ook alles. Dus ja ook ik heb mijn rituelen (lol). Als de materialen in de bus geladen zijn, blijf ik meestal bij de bus om de tassen in te laden.”

“ Als we gearriveerd zijn, wordt alles uitgeladen en binnen alles opgesteld en klaar gezet. Ik begin altijd met de drank.. de sportdrank voor in de rust en in de banken. De bak met een maaltijd vullen met water. Tape klaar leggen. Zodra de spelersbank vrij is maak ik deze wedstrijd klaar. Een half uurtje voor de warming up worden alle viziertjes nog een keer schoongemaakt. Tijdens de wedstrijd sta ik meestal in de bank en ben er voor de mannen als er ook maar iets is. Viziertje vies, braam aan de schaats, stick...noem maar op. Na de wedstrijd word alles weer ingeladen en thuis natuurlijk weer uitgeladen.”

“Bij thuisgames ben ik meestal 3 uur van te voren aanwezig. Ik wil graag in alle rust het kleedlokaal op orde maken, dus de tassen opruimen, alles recht zetten, shirts ophangen, tape klaar leggen drank maken, zodat de spelers zich rustig kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Daarna maak ik koffie en thee en ondertussen slijpt Bert de schaatsen. Ik maak de bank klaar en doe weer de viziertjes. Na de wedstrijd moet alles weer worden opgeruimd, zoals de bank, onze materiaalruimte, de shirts en als laatste het eten en het kleedlokaal”.

Kortom, een fikse tijdrovende job. Is er ook een moment dat jullie alles van je af kan zetten en rustig en tevreden naar de wedstrijd kunnen kijken. Mike: “Tja, wanneer zijn we tevreden? Als ik voor mezelf praat, dan ben ik tevreden als alles gedaan is en iedereen probleemloos aan de wedstrijd kan beginnen. Eerder hebben wij ook geen rust.”

Mike, ik had altijd de indruk dat het seizoen 2009-2010, met Mike Pellegrims achter de bank, voor jou een bijzonder seizoen was. Klopt dit en zo ja, kan je daar iets meer over vertellen? Mike: “ Het jaar met Mike Pellegrims was voor mij niet héél anders als anders. Wel was duidelijk hoe door de inbreng van Mike alles veranderde. Veel, misschien voor ons té, professioneler! Het was in ieder geval geweldig om met deze legende te mogen werken. Ik zou het zo weer doen. En dan natuurlijk de bekerwinst in dat jaar! Geweldig om dat te mogen meemaken.”

Ja klopt, die bekerfinale in 2010 was er een om U tegen te zeggen. Waanzinnig spannend met een ongekende euforie in de laatste seconde toen Mike Forgie vanuit een onmogelijke hoek scoorde. Uiteraard zal je in die 12 jaar meer hoogte- en dieptepunten hebben beleefd? Mike: “Goh, hoogtepunten en dieptepunten..? Hoogte punten uiteraard de net benoemde bekerfinale en uiteindelijk de bekerwinst! En ja, natuurlijk het kampioenschap! Wat een jaar was dat..!!! Het contact met de spelers en begeleiding van andere teams vind ik zelf ook echt een hoogtepunt. Dieptepunt zijn zeker de jaren na het kampioenschap met de financiële crisis. Dat is iets wat ik ook wel mee naar huis heb genomen en dat heeft de thuis situatie ook beïnvloed. De verloren finales zijn ergens ook dieptepunten natuurlijk. Eigenlijk alle drama rondom het team de afgelopen jaren zijn wel dieptepunten en nogmaals, mede omdat je al die ellende mee naar huis neemt. Weet je, ik ben verzot op mijn clubje en als het de club niet goed gaat dan raakt me dat.”

In die 12 jaar heb je al veel coaches de revue zien passeren. Zo uit mijn hoofd Hyrsky, Egen, Pellegrims, Cuomo, Eimers, Dumont, Zwarthoed, Geurts, Tenbult, Dreberg etc. Welke coach heeft écht indruk op je gemaakt en waarom? Mike: “Om te beginnen had en heb ik met alle coaches een goed contact en een prima samenwerking, maar als je me vraagt wie er écht uitspringen dan zijn dat Mike Pellegrims en Chris Eimers. Mike vanwege zijn professionele aanpak en Chris op de manier waarop hij de dingen deed. Voor mij gewoon twee fijne mensen om mee te werken.”

Mike, naast de Eaters heb je ook een paar jaar het Nederlands team U20 begeleid. Nu ga je samen met Bert het Nationaal mannenteam begeleiden. Hoe komt dit zo en wat zijn je verwachtingen? Mike: “Door omstandigheden werd ik gevraagd om mee te gaan naar het WK in Belfast. Ondanks de degradatie is me dat super bevallen en dat heb ik dan ook gelijk aangegeven aan Theo van Gerwen. Gelijk heb ik ook aangegeven dat hij mag kiezen waar hij me wil hebben. Of de U20 of het Nederlands mannenteam? Beide is voor mij onmogelijk in verband met mijn werk. Bert is al jaren materiaal-manager van het Nederlands team dus het zal niet veel anders gaan als nu bij de Eaters. We weten wat we aan elkaar hebben en we hoeven eigenlijk geen uitleg. Een topteam dus (lol).”

Mike we gaan dit interview afsluiten. Is er nog iets wat je kwijt wilt? Mike: “ Het begeleiden van een groep sportmannen is gewoon echt leuk om te doen, zeker met de huidige groep. Ik zou het wel als vast werk willen doen. (lachend) Ik realiseer me wel dat ik de mannen in de loop der jaren flink heb verwend met dingen en dat moet wel weer even veranderen (lol)….”