Menu

Een kijkje in de keuken van: De gastvrouwen en gastheren

5 februari 2018

“Wat ik geweldig vind als vrijwilliger bij de Eaters is de sport, de sfeer, de complimenten en zeker de steun vanuit de supporters. Wij hebben een leuke groep vrijwilligers en iedereen doet het met plezier.”

Wie tijdens een wedstrijddag de ijshal in Geleen binnenloopt, kan niet om ze heen. Of je nu via de normale entree of via de business-ruimte naar binnen wilt, je komt eerst langs één van de vrijwilligers uit de groep gastvrouwen/gastheren. Een voor iedereen herkenbaar maar onderbelicht en o zo belangrijk onderdeel binnen de Eatersorganisatie. De dames en heren, gekleed in fel geel/groene jasjes of in net pak, zijn één van de redenen waarom de meeste wedstrijden in de Geleense ijshal probleemloos verlopen. En nee, dat gaat niet vanzelf. Daar gaat een grondige voorbereiding aan vooraf. Daar waar nodig door het bestuur aangestuurd, maar verder volledig zelfstandig opererend neemt deze groep haar verantwoording met als doel een wedstrijd naast het ijs probleemloos te laten verlopen. Hoe? Dat gaan we hoofdsteward Richard Dassen en Noëll Hendriks vragen.

Laten we eerst kennismaken met Richard en Noëll. Richard is 46 jaar en inmiddels aan zijn 26ste seizoen als gastheer bezig. Noëll in levensjaren (34 jr.) en als actief gastheer jonger, maar vanuit zijn werkzaamheden als vrijwillig diender in het dagelijks leven zeer zeker niet minder ervaren. Beide heren zijn gelukkig getrouwd en bezield Eatersfan.

Begonnen als fanatiek fan en doorgegroeid naar gastheer, hoe is dat zo gekomen? Richard: “ Ik ben ooit door Peter Gardeniers geïntroduceerd in het Geleense ijshockey en sindsdien niet meer weggegaan. Na een opstootje in een uitwedstrijd in Utrecht, waarbij ik oplossend betrokken was, ben ik door Jack Nout gevraagd om bij de stewards te komen. Dat aanbod heb ik geaccepteerd en ik heb mij binnen een aantal seizoenen opgewerkt tot hoofdsteward.”

Noëll is inmiddels ook al 18 jaar Eatersfan in hart en nieren. Sinds een jaar of 10 ook als Eaters-vrijwilliger. Noëll: “Klopt, ik ben zelf al zeker 10 jaar vrijwilliger bij de Eaters. Op dit moment als gastheer en ik sta aan de zijde van Richard. Samen coördineren wij het gehele gastheer/gastvrouw gebeuren in de ijshal. Richard en ik doen dan ook nog het stukje business-ruimte erbij. Voorheen, ongeveer 8 jaartjes, zat ik bij de “tunnelcrew”. Dus het opbouwen van de spelerstunnel. 2 seizoenen geleden ben ik, mede door mijn praktijkervaring bij de politie, gevraagd door Ron Lahay en Stan Ypeij om Richard te gaan bijstaan in het coördineren.

Bij het vrijwilligerskorps van de Eaters zijn veel van de activiteiten zichtbaar, maar ook heel veel niet. Kunnen jullie iets vertellen over hoe een wedstrijd Eaters er voor een gastheer of gastdame uitziet? Richard: “Mijn wedstrijddag begint rond 16.00. Dan trek ik mijn kostuum aan en zorg ik dat ik om 17.00 uur op de ijsbaan ben. Dan komen we met de gehele groep bij elkaar en bespreken de laatste wijzigingen en aandachtspunten vóór de wedstrijd.”

Noëll vult aan: “We testen vervolgens de portofoons en gaan dan richting de hal waar de mensen van de kaartcontrole de hekken klaarzetten. Bij de spelersruimten gaan de poorten dicht en de kettingen erop. De rest loopt een rondje door de hal en kijkt of er nog ergens spullen liggen die een mogelijk risico vormen.”

Richard: “Voordat het publiek de hal binnen komt, neemt iedere gastvrouw en gastheer zijn/haar plaats in. Dat kan zijn bij de spelersruimten, zodat iemand zonder bevoegdheden dat gebied niet kan betreden. Of bij de kaartcontrole of op strategische plaatsen in de hal. Iedere toegangsmogelijkheid is zo goed als mogelijk afgeschermd. Noëll en ik staan vooral in de business-ruimte en controleren onder andere de polsbandjes en of er geen glaswerk mee de hal ingaat”

 Noëll: “Na de wedstrijd komen we weer bij elkaar. We voeren dan een debriefing waarin alles bespreekbaar is. Een gesprek waarin duidelijk wordt wat goed maar zeker ook fout ging. Maar het belangrijkste van alles is dan de vraag of het weer een geslaagde avond is geweest en dat de avond bij ons wordt afgesloten met een lach. Wij nemen geen zeer mee naar huis. Vrolijk naar huis betekent enthousiast weer aan de start bij de volgende wedstrijd.”

De rol van gastheer en gastvrouw is vooral service en dienstverlenend gericht. Door je herkenbaarheid ben je vraagbaak, je begeleid bezoekers stromen, doet ingangscontrole, je kunt levensreddend handelen (waarover later meer) en je ziet toe op de veiligheid. De randvoorwaarden voor een geslaagd avondje Eaters naast het ijs zijn dus dik in orde, maar soms hebben jullie ook te maken met mensen en emoties.

Jullie rol is ook het herkennen en voorkomen van potentiele opstootjes en om eventuele escalatie zien te voorkomen. Zijn hier richtlijnen voor? Richard: “Mocht er een van de gastheren een “probleem” hebben en er niet uitkomen dan worden wij opgeroepen voor assistentie. In de loop der jaren ken je de meeste supporters en hun gedragingen wel en als hier een afwijking in geconstateerd wordt zijn we extra alert en proberen middels een grapje of praatje het ijs te breken en de situatie vóóraf de kop in te drukken.”

Voorkomen is beter als genezen en babbelen helpt is dus jullie motto? “Dat is heel belangrijk”, reageert Noëll. “Het is niet de bedoeling dat wij er verbaal agressief en met gebalde vuisten gaan inspringen! Het is gewoon zo dat het eerste contact vaak bepalend is voor hoe je een doelstelling kunt bereiken. Het is de bedoeling dat wij de mensen rustig benaderen en verhitte personen weer tot bedaren brengen. Tevens proberen wij, zoveel als mogelijk is, tot een oplossing te komen. Wij zijn er natuurlijk voor alle supporters, ook voor hen die, binnen grenzen, incidenteel hun hoofd verliezen. Wij streven naar een leuke en veilige avond voor iedereen. Met een leuk, fijn en veilig gevoel naar een wedstrijd komen kijken en met dat zelfde gevoel ook weer naar huis gaan. Lukt dat, dan zijn wij dik tevreden.”

Richard: “Gelukkig zijn we met een groep gastheren die dit zelf ook voortreffelijk aanvoelen en ook kunnen oplossen en zodoende krijgen wij ook wat meer rust en kunnen we zelfs de wedstrijden volgen. Wat ook een pluspunt is, zijn de nieuwe jassen die wij via sponsor Ricars Geleen gekregen hebben. Wij zijn nu heel zichtbaar voor elkaar en uiteraard ook voor de fans. Dat werkt! Ook het communiceren via de portofoons, die we via sponsor Acaleph Opleiding, Training en Adviezen B.V. hebben gekregen, helpt enorm.”

Desondanks wilt het een enkele keer toch escaleren of moeten er in ieder geval verder gaande maatregelen genomen worden. Wie is of zijn dan verantwoordelijk? Noëll: “Klopt helaas. Een enkele keer moet je verder gaan en minder populaire maatregel treffen. Richard en ik beslissen daar na overleg over.” Richard: “Gelukkig komt dit zelden voor en kunnen we, mits wij ons natuurlijk ook binnen de richtlijnen begeven, in zo’n geval altijd terugvallen op Ron en/of Stan.”

Naast dit alles geeft een vrijwilligers-job bij de Eaters dit seizoen ook enorme voordelen. Alle vrijwilligers hebben een cursus LRH (Levensreddend handelen) aangeboden gekregen door Acaleph Opleiding, Training en Adviezen B.V. De meesten hebben daar ook dankbaar gebruik van gemaakt. Kunnen jullie daar wat over vertellen? Noëll: “Ten eerste is het top van Acaleph Opleiding, Training en Adviezen B.V. dat zij deze cursus heeft aangeboden voor alle vrijwilligers! Tijdens de cursus kwamen een aantal belangrijke zaken aan bod die niet alleen het levensreddend handelen op de kaart zet maar zeker ook het samenwerken als één team. Samenwerking met als doel het garanderen van veiligheid voor de supporters. Je leert bijvoorbeeld leiding te nemen in een noodsituatie en zorgt ervoor dat anderen jou, en vooral de 'patiënt' helpen door korte bevelen op te volgen. Zoals ik al eerder zei, staat veiligheid vooraan en als iedereen in een bepaalde situatie weet wat hij/zij moet doen, dan werkt dat uiteraard zeer bevorderlijk. Zelf beheers ik vanuit het politiewerk de handelingen die in de cursus voorbij komen, maar ik vind het belangrijk dat elke steward of eigenlijk elke vrijwilliger in het algemeen, kennis ervan kan nemen. Mijn vrouw, Daisy, zelf als gastvrouw in de businessruimte actief, heeft ook meegedaan aan de cursus en heeft hier naar eigen zeggen veel uit geleerd. Naast reanimatie, herkennen van bepaalde ziektebeelden als (lage) suikerspiegel of hartinfarct en de hierbij horende levensreddende handelingen, kwam bijvoorbeeld ook aan bod hoe er door de portofoon iemand wordt opgeroepen. Daarbij ook de bewustwording van cruciale zaken, zoals plek in de ijshal (waar sta ik), wat heb ik nodig van degene die ik oproep via porto (kort en duidelijk) en wie roep ik überhaupt op. Allemaal zeer belangrijke factoren in de communicatie!”

Klinkt heel mooi. Niet alleen nuttig voor jullie taak bij de Eaters maar zeker ook zeer bruikbaar in je privéleven en voor je dierbaren. Mannen, we gaan er langzaamaan een eind aan breien. Wat ik nog graag wil weten is, hoe motiveren jullie jezelf om zolang vrijwilliger te zijn bij de Eaters. Wat maakt het vrijwilligers werk zo leuk? Noëll: “Wat ik geweldig vind als vrijwilliger bij de Eaters is de sport, de sfeer, de complimenten en zeker de steun vanuit de supporters. Wij hebben een leuke groep vrijwilligers en iedereen doet het met plezier. Je staat heel erg sociaal in contact met de supporters en dat is natuurlijk ook belangrijk. Je leert heel veel mensen kennen en je kan hele leuke gesprekken voeren met die mensen. IJshockey gerelateerd of vaak om de leukste dingen die in een gesprek voorkomen. Je krijgt ook echt een hele leuke band met de supporters. De meeste vrijwilligers hebben een band met ijshockey. Niet allemaal. Dus als je het gewoon leuk vindt om vrijwilliger te worden en sociale contacten te leggen met de supporters is dit een mooie uitdaging!”

Dus jullie kunnen nog mensen gebruiken? Richard: “Momenteel bestaat ons team uit Ron Cornelissen, Roy de Rooij, Willy van Vlimmeren Patrick Rozenboom, Remco van der Voort, Mickel Baggen, Ronald Blomen, Noëll Hendriks en ikzelf natuurlijk. Dit is aan de krappe kant. We zoeken dan ook nog een aantal enthousiaste mensen die ons team willen ondersteunen. Het is gewoon leuk om onderdeel uit te maken van de Eatersfamilie. We worden serieus genomen door het bestuur, het publiek, sponsoren en we hebben zelfs met een aantal spelers een leuke band. Gelukkig worden we op dit moment enorm ondersteund door Apeople Security. Niet alleen op het gebied van advies maar ook via het plaatsen van stagiaires die participeren binnen ons team onder supervisie van Apeople Security. Daar zijn we heel blij mee maar het blijft toch het aan de krappe kant. Mijn oproep is dan ook, overweeg je om in ons team te stappen, schroom niet en neem contact op. Dan kunnen we samen tijdens een gesprek zien of we voor elkaar geschikt zijn”

Ik dank Richard en Noëll voor hun kijkje in de keuken van de gastheer en gastvrouw. Voel je behoefte om aan de oproep van Richard gehoor te geven, neem dan contact op met Richard Dassen door hem een mail te sturen op het volgende mailadres: Dasse005@home.nl voor een leuk informatief gesprek of spreek een gastheer of vrouw aan in de hal. Zij zullen je dan graag verder helpen. Het bestuur van de Eaters komt hierin ook tegenmoet door potentiële vrijwilligers een gratis “meeloopavond” aan te bieden. Met uitzondering van 21 februari a.s. kun je kosteloos proeven aan het vrijwilligerswerk.

Tekst en foto's: Jan Hofstede

dit artikel werd u aangeboden door:

© 1968 – 2024 Hosted by Movaworks | Developed by ISL Marketing & MDesign Web+Graphic Studio
Shopping cart0
There are no products in the cart!
Continue shopping
0
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram